Cello and piano recital

Κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, ενώ όλο και περισσότεροι συνθέτες εγκατέλειπαν τον τονικό τρόπο γραφής και την παράδοση, ο Martinu και ο Shostakovich θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μεταρομαντικοί. Δεν ήταν θέμα νοσταλγίας, συντηρητισμού ή αντίδρασης, απλώς αμφότεροι είχαν άλλες έγνοιες. Ο Martinu πίστευε στην επέκταση της τονικότητας και κατάφερε μια σπάνια ισορροπία μεταξύ ύστερου ρομαντισμού, λυρισμού και παραδοσιακών μελωδιών της Βοημίας. Ο Shostakovich, ο οποίος στα πρώιμα έργα του πειραματίστηκε αρκετά, αργότερα αναγκάστηκε να περιοριστεί σε μια αισθητική πιο κοντά στις απαιτήσεις του κόμματος. Τελικά αυτή η ικανότητα να συνδυάζει το ταλέντο του με τις επίσημες προδιαγραφές είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει.

Τα δυο έργα που θα παίξουμε απόψε είναι αντιπροσωπευτικά της γραφής των δύο συνθετών, όπως και η «Τρυφερή Μελωδία» ("Tender Melody") του Έλληνα συνθέτη Νίκο Σκαλκώτα. Ο Σκαλκώτας ήταν κυρίως επηρεασμένος από τον μοντερνισμό της δεκαετίας του 20 και 30 και σύντομα ακολούθησε τον δωδεκαφθογγισμό και την ατονική γραφή, την οποία όμως προσάρμοσε στο δικό του γούστο με ιδαίτερη έκφραση και αισθησιασμό.