Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Από μικρό παιδί θυμάμαι τον πατέρα μου να με έχει φορτωμένο στους ώμους του για να μπορώ να βλέπω στο βάθος τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να χτυπιέται στη σκηνή στην τάφρο ντ΄αβίλα. Στην εφηβική ηλικία, μια δυο φορές τον χρόνο αράζαμε με την παλιοπαρέα στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας κοντά στο ΓΣΠ και τον βλέπαμε από μακρυά, ή ακόμα, κάποιες άλλες φορές, βρίσκαμε τρόπο να πηδήξουμε από τα τείχη του -κατάμεστου από κόσμο- παλαιού ΓΣΠ για να τον δούμε από πιο κοντά (στα 100 μέτρα), αυτά φυσικά όταν δεν μας έφτανε το χαρτζιλίκι για το εισιτήριο.

Τώρα πια, στην ηλικία των 30+ πιάνω συχνά τον εαυτό μου να σιγοτραγουδά τους επαναστατικούς στίχους του “αιώνιου έφηβου” αναπολώντας τις εποχές της ανέμελης εφηβείας και άλλοτε σκεπτόμενος πως δεν άλλαξα καθόλου από αυτή την εποχή, απλά η καθημερινότητα είναι διαφορετική. Πως αν αν ξαναζούσα τις ίδιες στιγμές το ίδιο θα αντιδρούσα, ο ίδιος έφηβος επαναστάτης θα έβγαινε στην επιφάνεια να αποδείξει για άλλη μια φορά, πως διαχρονικά η εφηβική μας ψυχή δεν αλλάζει, η αθωότητα της δεν χάνεται, απλά η καθημερινότητα αλλάζει και ο μικρός επαναστάτης αποκοιμιέται μέχρι την επόμενη φορά.

Την Τετάρτη 25/3 ραντεβού λοιπόν στη Διαχρονική, για μια πιο προσωπική συνάντηση με τον “αιώνιο έφηβο” θα ροκάρουμε παρέα ξέροντας πως “δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι”….

Πληροφορίες και κρατήσεις στο 99783455